Νανοτεχνολογία: Αυτοκόλλητο που θα καταργήσει τα ράμματα στο χειρουργείο.

Οι ερευνητές από το MIT μας έχουν συνηθίσει συχνά σε ανακαλύψεις και εφευρέσεις οι οποίες πραγματικά εντυπωσιάζουν (όπως μπορείτε να δείτε σε πολλά άρθρα στο Medgreece, που αναφέρεται το MIT). Αυτή τη φορά όμως κατάφεραν κάτι το οποίο θα μπορέσει αλλάξει το τοπίο στην χειρουργική, τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς.  Μία  θαυμαστή ικανότητα των σαυρών gecko είναι να αναρριχώνται σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Φαίνεται πως οι γιατροί ψάχνανε κάτι τέτοιο πολύ καιρό…

Τι το ιδιαίτερο έχουν οι σαύρες gecko;

Οι σαύρες gecko είναι προικισμένες με ειδικά τριχίδια (μικροσκοπικά) στα πέλματα τους, με τα οποία έχουν τη δυνατότητα να αναρριχώνται σε διαφόρων τύπων επιφάνειες και να στέκονται ακόμα και ανάποδα. Αυτό που ίσως δε ξέρατε όμως είναι το ότι μια σαύρα κρεμασμένη ανάποδα στο ταβάνι μπορεί να συγκρατήσει (θεωρητικά) μέχρι και 40 κιλά! Φαίνεται υπερβολικό αλλά διαβάζοντας τα προηγούμενα άρθρα και τον τρόπο με τον οποίο δρουν οι δυνάμεις οι οποίες συγκρατούν το gecko στο ταβάνι, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για κάτι εφικτό αλλά και εντυπωσιακό. Είναι εύλογο λοιπόν ότι πολλοί προσπαθούν εδώ και χρόνια να αντιγράψουν την συγκεκριμένη ιδιότητα για ευνόητους λόγους.

Οι επιστήμονες αντιγράφουν τη φύση

Ταινίες που μιμούνται την ιδιότητα των gecko, έχουν εφευρεθεί από το 2001, αλλά είχαν περιορισμένες δυνατότητες. Οι ερευνητές από το MIT (καθηγητές Robert Langer και Jeff Karp) κατάφεραν κάτι καλύτερο. Κατασκεύασαν σε καλούπι, ένα λαστιχένιο “επίδεσμο” ο οποίος είναι εφοδιασμένος με τριχίδια όπως και τα πόδια του gecko αλλά πιο ομοιόμορφα κατανεμημένα στην επιφάνεια (φανταστείτε το σαν μια “βούρτσα” με πολύ πυκνές και μικροσκοπικές τρίχες) . Οι “τρίχες” αυτού του επιδέσμου είναι μικρότερες από ένα χιλιοστό του χιλιοστού στο πλάτος και στο μήκος. Μιλάμε για κάτι δηλαδή το οποίο πρακτικά δεν μπορούμε να δούμε. Το ένα χιλιοστό του χιλιοστού ονομάζεται μm (μικρόμετρο). Ουσιαστικά με τέτοια μεγέθη μιλάμε για νανοκλίμακα.

Η επόμενη πρόκληση των επιστημόνων ήταν να κατασκευάσουν ένα υλικό το οποίο θα έπρεπε απαραιτήτως να είναι βιοαποικοδομήσιμο και βιοσυμβατό. Βιοαποικοδομήσιμο σημαίνει ότι μετά από κάποια χρονική περίοδο , θα διασπάται χωρίς να αφήνει τοξικά υπολείμματα στον οργανισμό, ενώ βιοσυμβατό ότι δεν θα προκαλεί μόλυνση και θα το δέχεται ο οργανισμός χωρίς προβλήματα. Το υλικό αυτό το βρήκαν και το ονόμασαν “βιολάστιχο” (biorubber).Επίσης έπρεπε να μπορεί να κολλάει σε μια υγρή επιφάνεια όπως αυτή των σπλάχνων.

Η φάση των δοκιμών

Στη συνέχεια δοκίμασαν το υλικό σε ποντίκια και διάλεξαν τον καλύτερο τρόπο τοποθέτησης των τριχιδίων, ώστε να πετύχουν την μεγαλύτερη δυνατή προσκόλληση. Κατόπιν επάλειψαν την πλευρά με τα τριχίδια με ένα πολύ λεπτό στρώμα μιας κόλλας που έχει σαν βάση την ζάχαρη, και ανακάλυψαν ότι η δύναμη με την οποία προσκολλάται ήταν διπλάσια.Αυτό ήταν! Ο επίδεσμος που θα αντικαθιστούσε τα ράμματα ήταν γεγονός! Δοκιμάστηκε σε πειραματόζωα και είδαν ότι η προσκόλληση ήταν όπως έπρεπε, και ότι η αντίδραση του οργανισμού ήταν ελάχιστη.

Εφαρμογές

Οι εφαρμογές μιας τέτοιας ανακάλυψης είναι αμέτρητες και η σημασία της τεράστια! Ο συγκεκριμένος επίδεσμος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε επεμβάσεις όπου δεν είναι εύκολα τα ράμματα, ή για να κλείσουν μια πληγή από ένα έλκος στομάχου, ή για να κλείσουν το τμήμα ενός εντέρου το οποίο αφαιρέθηκε από επέμβαση, μέχρι και να εμποτιστεί με φάρμακα τα οποία θα απελευθερώνονται σταδιακά στο τραύμα για να βοηθήσουν την επούλωσή του.

Είναι ένα μεγάλο επίτευγμα και δείχνει ότι η νανοτεχνολογία μπορεί να βρει χρήση στην καθημερινή ζωή από τώρα.