Δύο οι Βουλές!

Οι σχολιαστικές αυτές γραμμές, καθώς και τα σχετικά ρεπορτάζ – για λόγους τεχνικούς – γράφονται αργά το απόγευμα της Τρίτης (21ης Ιουνίου 2011), προκειμένου να αρχίσει στις 12 τα μεσάνυχτα η εκτύπωση της εφημερίδας. Κι έτσι δεν περιέχει τίποτε από την ψηφοφορία στη Βουλή για παροχή της εμπιστοσύνης του Σώματος στην κυβέρνηση.
Αλλωστε, η διαδικασία της ονομαστικής ψηφοφορίας τέλειωσε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης (22.6.2011) και ήταν τεχνικά αδύνατο να παραμένουν μέχρι εκείνες τις ώρες ανοιχτές σχολιογραφικές στήλες και σελίδες.
Στο κάτω – κάτω, υπό τις παρούσες περιστάσεις, δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα αν έδωσαν ή όχι ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ένας ή δύο βουλευτές λιγότεροι ή περισσότεροι από τους αναμενόμενους ή αν παρουσιάστηκαν νέα «εξαπτέρυγα» ή αν διευρύνθηκε ή όχι «ο κύκλος των προθύμων»!
Ιδιαίτερη βαρύτητα προσαποκτά ένα άλλο γεγονός: Οτι την ώρα που οι αιρετοί αντιπρόσωποι του Ελληνικού Λαού παρείχαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, – γύρω από το Κοινοβούλιο πλατιά και αντιπροσωπευτικά τμήματα του εκλογικού σώματος της χώρας έδιναν ψήφο δυσπιστίας προς την κυβέρνηση!
Αντί, δηλαδή, οι βουλευτές, ως αιρετοί αντιπρόσωποι του Ελληνικού λαού, να αποτελούν τους πιο αυθεντικούς ερμηνευτές και εκφραστές της λαϊκής βούλησης και αντί να μεταφέρουν εντός του Βουλευτηρίου το πνεύμα που επικρατεί εκτός της Βουλής, διαφώνησαν με τους εντολείς τους, τους γύρισαν την πλάτη και έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης σ’ εκείνους εναντίον των οποίων ο Λαός εκφράζει τη μομφή του.
Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει παρόμοιο προηγούμενο σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Στη χώρα μας, όμως, και στα κοινοβουλευτικά χρονικά της, δεν βρήκαμε άλλη περίοδο κατά την οποία την ίδια ώρα που βουλευτές δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ο Λαός στις πλατείες να ψηφίζει δυσπιστία και μομφή…
Και εάν μεν υπήρχε Ρυθμιστής του Πολιτεύματος και έβλεπε άλλα να ψηφίζουν στη Βουλή οι αντιπρόσωποι του Λαού και άλλα να ψηφίζει στις πλατείες ο ίδιος ο Λαός, – σίγουρα θα διαπίστωνε τη δυσαρμονία ανάμεσα στη Βουλή και στον Λαό και θα δρομολογούσε πρόωρες κάλπες, ώστε να αρθεί η δυσαρμονία και να επέλθει η αναγκαία ισορροπία και συναίνεση που χρειάζεται η χώρα.
Αλλά Ρυθμιστής του Πολιτεύματος δεν υπάρχει.
Από την Αναθεώρηση του 1985/86 μέχρι σήμερα το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι πρωθυπουργοκεντρικό, διότι όσες εξουσίες αφαιρέθηκαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν μετατοπίστηκαν προς τη Βουλή, αλλά προστέθηκαν στον εκάστοτε πρωθυπουργό.
Ο οποίος, πια, είναι σωστός Ηγεμόνας του Μεσαίωνα και πιο επικίνδυνος και από Μονάρχη. Αφού ο μεν Μονάρχης στηρίζεται μόνο στον Θεό και στις ξιφολόγχες της καμαρίλας του, ενώ οι σύγχρονοι Ελληνες πρωθυπουργοί στηρίζονται και στις ξιφολόγχες της Εξουσίας και στην ψήφο του Λαού που τους εξέλεξε!..