Το έσωθεν και το έξωθεν ταυτόν!

Κυρίαρχη ιδιότητα του έσωθεν είναι το Εγώ. Εννοώ ότι, στον εσωτερικό εαυτό μας, στα βάθη της υπάρξεώς μας, κυριαρχεί τοΕγώ. Το Εγώ είναι ένας Αριθμός, μία ατομική Οντότητα, ένα κλειστό Μέρος, η Ουσία του οποίου συμπεριλαμβάνει τοανοικτό Όλον. Θεός, έξω από το Εγώ, δεν υπάρχει.

Μέσα στην Ουσία του Εγώ μας, εδράζεται η Θεότητα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, όταν πεθαίνουμε, το Εγώ μας, μέσα στο οποίο πρυτανεύει η ψυχή μας, μόλις απελευθερώνεται από το υλικό σώμα να ταυτίζεται με την ίδια τη Θεότητα. Το Εγώ μας είναι η σωματική οντότητα της ψυχής μας. Το Εγώ μας είναι η συνείδηση του Εαυτού μας. Το Εγώ, δεν είναι «εγώ είμαι». Το Εγώ, δεν είναι «εγώ υπάρχω». Το Εγώ, είναι «είμαι στο “είναι” του παντός». Η ιδιότητα του Αιώνιου κόσμου δεν έχει κανόνες ύπαρξης όπως αυτοί του γήινου κόσμου.

Η Αιωνιότητα δεν είναι εικόνα και ήχοι που αναφέρονται στις Αισθήσεις. Η Αιωνιότητα δεν είναι χώρος και χρόνος που συνιστούν εξίσωση του γήινου κόσμου.

Η Αιωνιότητα είναι μία Απόλυτη Ακινησία, μέσα στην οποία το Εγώ απολαμβάνει την Ευδαιμονία της Συνείδησης του Όλου, που είναι αδύνατον να περιγράψει την απέραντη ομορφιά της μια γήινη γλώσσα.

Το Εδώ και το Υπερπέραν είναι ταυτόν, το ίδιο πράγμα. Ο δρων και το δρόμενον είναι το ίδιο πράγμα. Ο ορών και το ορόμενον, είναι το ίδιο πράγμα. Η Ακινησία και η Κίνηση συνυπάρχουν μέσα σ’ ολόκληρο το Σύμπαν. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κινούμενο Σύμπαν. Η κινητική του ιδιότητα ταυτίζεται με τη λέξη Ζωή και σε καμμία περίπτωση η Ζωή δεν μπορεί να ταυτισθεί σ΄ αυτό τον κόσμο με κάτι που δεν κινείται. Αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί ο άνθρωπος σε σχέση με την κίνηση, είναι πόσες ταυτόχρονα κινήσεις κάνει, βιώνοντας σε μια γη που κινείται γύρω από τον εαυτό της, γύρω από τον ήλιο, γύρω από τον Γαλαξία, γύρω από μία ατελείωτη αλυσσίδα πολύπλοκων κινήσεων των υλικών σωμάτων του συμπαντικού χώρου, τα οποία υπάγονται με τη σειρά τους στις χαοτικές κινητικές διαδικασίες του Σύμπαντος κόσμου. Όμως το σύνολο των αντιθέτων κινητικών δυνάμεων, αθροιζόμενο αποδίδει Ακινησία, δηλαδή μηδέν. Ενώ η γήινη Ζωή έχει για κάθε οντότητα του κόσμου ημερομηνία λήξεως, η Ζωή του Εγώ είναι Αιώνια.
Ενώ η Ζωή στο γήινο κόσμο είναι δεμένη με τις αισθήσεις μας, η Ζωή στον Ακίνητο κόσμο είναι δεμένη μόνον με την Ψυχή. Όμως, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η Όραση, η Ακοή, η Γεύση, η Αφή και η Όσφρηση ταυτίζονται με την Ψυχή.
Η αίσθηση όταν ανέρχεται στην υψηλότερη εκδήλωσή της, γίνεται υπεραίσθηση. Όταν λειτουργεί η υπεραίσθηση, αρχίζει η επικοινωνία με το θείον, εισέρχεται δηλαδή στο περιβάλλον της ψυχής. Στο περιβάλλον της ψυχής το Ένα ταυτίζεται με το Όλον.
Όποιος κι αν είναι ο αριθμός της ατομικής ψυχής, οποιοσδήποτε δηλαδή άνθρωπος πεθάνει, καλός ή κακός, άσπρος ή μαύρος, νέος ή ηλικιωμένος, η ατομική ψυχή του θα ταυτισθεί με την Παγκόσμια Μονάδα, το Ένα!
Όμως τι είναι αυτή η Παγκόσμια Μονάδα; Τι είναι αυτό, που ενώ είναι το Όλον, είναι ταυτόν με το Μέρος; Φαντασθείτε έναΣυμπαντικό καμίνι, μέσα στην άπειρη θερμότητα του οποίου, το σύνολο των ψυχών στροβιλίζεται στον ορίζοντα της εξέλιξής τους. Πρέπει βεβαίως να εξηγήσουμε ότι ο βαθμός θερμότητας σ’ αυτό το καμίνι, είναι βαθμός εξέλιξης της ψυχής. Αυτό το καμίνι, αυτό το Ένα, είναι το Απόλυτο Αγαθόν. Η Θεότητα δεν περιγράφεται, όμως η απόλυτη ταύτισή της με το Αγαθόν την προσδιορίζει. Η Απόλυτη Αγάπη που υπόσχεται την Ευδαιμονία σε ό,τι κινείται, είναι ο Τελικός Σκοπός υπάρξεως όλων των όντων του κόσμου, με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο. Αυτό που αποτελεί ιδανικό τρόπο σκέψης για ένα άνθρωπο είναι η συνειδητοποίηση του πως, ό,τι βλέπει γύρω του είναι ταυτόχρονα μέσα του. Ασφαλώς τον τρελλαίνει η ιδέα, πως είναι δυνατόν η φύση, τα λουλούδια, τα ζώα, τα βουνά και οι ωκεανοί, η γη και το σύμπαν ολόκληρο, να χωρούν μέσα του. Η ψευδαίσθηση των όγκων του ορατού κόσμου, δημιουργεί φραγμό ροής στο λογικό επιχείρημα ότι «Εν το Παν», κι ότι το Εν, είναι αυτός, ο ίδιος ο Άνθρωπος που το σκέφτεται. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται άσκηση σκέψης στην ταυτοσημότητα του εγώ μας με το σύνολο του κόσμου. Δεν έχουμε το δικαίωμα να ομιλούμε για την Θεότητα, να την περιγράφουμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και, τελικά η Θεότητα, να θεωρούμε ότι βρίσκεται έξω από το Εγώ μας
.
Ό,τι βλέπουμε κι ό,τι αντιλαμβανόμαστε σ’ αυτό τον κόσμο είναι Θεότητα. Ο Θεός υπάρχει μέσα στα πάντα, μέσα σε κάθε κύτταρό μας, μέσα στην ίδια την ανάσα μας.

Ανακαλύψτε στα μύχια του Εγώ σας, το Θεό του Σύμπαντος κόσμου. Περιμένει καρτερικά να αναγνωρίσετε το Πάθος Του, το Θάνατό Του, την Ανάστασή Του.

Πίσω απ’ την αναγνώρισή Του κρύβεται η δική σας Ανάσταση!"

ΠΙΣΣΑΝΟΣ ΠΑΥΛΟΣ,

ΠΗΓΗ : http://www.fourakis-kea.com

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία»