Ενας από τους «άγνωστους Χ», ο οποίος θα κρίνει τόσο την ισοδυναμία της ψήφου όσο και την αντιπροσωπευτικότητα του συστήματος κατά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, είναι και ο εκλογικός νόμος.Ενας εκλογικός νόμος ο οποίος είχε ως στόχο να ενισχύσει τις μονοκομματικές κυβερνήσεις (εις βάρος των συνασπισμών κομμάτων), – δίνοντας στο πρώτο κόμμα (και όχι στον συνασπισμό κομμάτων) δώρο 50 εδρών.
Η ρύθμιση αυτή αποτελούσε μια (ήκιστα δημοκρατική και συνταγματική) «οικονομία» – ένα είδος σπονδής στον δικομματισμό – και κανένα από τα μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονταν επί 38 χρόνια στην εξουσία δεν έκρινε σκόπιμο να τον καταγγείλει, διότι την «εναλλάξ πρωτιά» την είχαν σίγουρη διαχρονικά οι επί τόσα χρόνια μονομάχοι.
Οι εμπνευστές, όμως, της εκλογικής αυτής ρύθμισης ξεπεράστηκαν από τα γεγονότα. Διότι δεν τους ήταν δυνατό να προβλέψουν:
* Οτι επίκειται κατάρρευση του δικομματισμού...
* Οτι η κατάρρευση του δικομματισμού θα δημιουργούσε έναν πολιτικό κουρνιαχτό, με περισσότερα από δέκα κόμματα να διεκδικούν είσοδό τους στη Βουλή...
* Οτι ο κουρνιαχτός αυτός, κομμάτων και ψήφων, θα παρείχε τη δυνατότητα σ’ ένα κόμμα, ακόμη και του 20%, – ακόμη και του 18% – να είναι πρώτο και να πάρει το δώρο των 50 εδρών...
* Οτι από τις τετραεδρικές εκλογικές περιφέρειες και πάνω, ένα κόμμα με το 25% ή 26% θα μπορούσε να πάρει και τις 4 έδρες (λόγω... «καραμπόλας» και «εκκρούσεων») και το υπόλοιπο 75% να μη λάβει καμία... Και,
* Οτι η τελική κατανομή των εδρών δεν θα γίνεται με βάση τα ποσοστά των κομμάτων που μπήκαν στη Βουλή, αλλά με βάση τα ποσοστά των κομμάτων που δεν μπήκαν...
Με το σημερινό σημείωμά της η στήλη δεν φιλοδοξεί να χαρακτηρίσει καλπονοθευτικό τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, διότι όλοι οι εκλογικοί νόμοι στη χώρα μας καλπονοθευτικοί ήταν. Και τις δυο ή τρεις φορές που χρησιμοποιήθηκε η απλή αναλογική ήταν προκειμένου να καταγραφούν οι πολιτικές δυνάμεις. Και η καταγραφή τους το 1936 οδήγησε στην 4η Αυγούστου και το 1950 στο πλειοψηφικό.
Με το σημερινό της σημείωμα η στήλη προσπαθεί να υπογραμμίσει την προχειρότητα και τη ρηχότητα με την οποία συντάσσονται νομοσχέδια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και υποχρεώνεται η Βουλή να τα καταστήσει νόμους.
Διότι αν αναβαθμιστεί σε ζητούμενο ό,τι σήμερα θεωρείται δεδομένο, οι περισσότερες νομοθετικές πρωτοβουλίες των ελληνικών κυβερνήσεων είναι για πέταμα. Οπως θα αποδειχθούν ότι είναι για πέταμα και όλες οι ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν αναφορικά με τα Μνημόνια και τις κατεδαφίσεις των πάντων.
Και αυτό θα συμβεί από φέτος. Μόλις τα νοικοκυριά θα αδυνατούν να πληρώσουν (λόγω ανέχειας) παλιά και νυν βάρη, ολόκληρο το οικοδόμημα της δημοσιονομικής προσαρμογής θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.
Οι εκλογικοί μηχανισμοί, άλλωστε, είναι κακοί νομοθέτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου